De kracht van vrijwilligers

Internationale Kinderhulp Nederland (IKN) zou geen bestaansrecht hebben zonder vrijwilligers. In deze blog wil ik graag vertellen wat er deze week is gebeurd.

Allereerst was er zeer slecht nieuws. Dimitri Triantos (de IKN vrijwilliger vanaf het begin) kreeg afgelopen zaterdagavond een hartaanval, waardoor hij momenteel in het ziekenhuis ligt. Op dit moment is het nog onduidelijk wat de doktoren gaan doen. Het is dus nog even afwachten.

Als kantoor kunnen wij Dimitri inzetten voor allerlei zaken. Ophalen van goederen, ophalen en wegbrengen van mensen, zorg dragen voor onze IKN shop enz.  U zult misschien begrijpen, dat we hem momenteel erg missen. Het is daarom hartverwarmend om te zien hoe verschillende andere vrijwilligers zijn taken oppakken. Even een opsomming:

Rob en Anja zijn deze week bezig in de IKN Shop. Ze ruimen de winkel op, staan mensen te woord en verwerken de goederen die binnenkomen. Adrie was bereid om 3 IKN vrijwilligers vanuit Zeeland naar Charleroi te brengen en weer op te halen ivm de IKN schoenendoosactie. Richard kwam in actie voor een noodgeval. Gisterenavond reed hij heen en weer van Leeuwarden naar Harderwijk om daar Petra op te halen. Petra was gisteren vanuit Roemenie naar Belgie gevlogen. Daar werd ze door mij opgehaald. Vanaf Zwijndrecht reed ze met een andere vrijwilligster mee naar Harderwijk. Daar kwam Richard haar vervolgens ophalen om haar naar huis te brengen. En terwijl ik dit bericht aan het tikken ben, komt Leo binnen. Hij helpt Dimitri altijd met het ophalen van goederen. Ik heb deze blog even onderbroken om hem op de hoogte te brengen van zijn collega. Net als de andere vrijwilligers zal Leo  de komende tijd een aantal taken van Dimitri overnemen.

IKN is altijd op zoek naar vrijwilligers. Mocht u interesse hebben voor vrijwilligerswerk, komt u dan gerust een keer langs op ons kantoor.

Lambro Triantos

Internationale Kinderhulp Nederland Willem Ruysplein 4 Zwijndrecht 0786200258 lambro@intern-kinderhulp.org

 

 

 

 

 

Het verhaal van Jairo

Via mijn collega’s van International Children’s Care USA ontvang ik met regelmaat verhalen over de kinderen. Vandaag gaat het verhaal over Jairo uit Colombia.Het is voor twee ouders al moeilijk om zes kinderen in een arm land op te voeden. Kun jij je dan voorstellen voor  welke uitdagingen dit gezin komt te staan, wanneer een van de ouders het gezin verlaat om in een ander land te werken om vervolgens nooit meer terug te keren? Dit overkwam Jairos gezin. Zijn vader was niet in staat was om zijn gezin van zorg en eten te voorzien. Daarom vertrok hij vanuit Colombia naar Venezuela op zoek te gaan naar werk. Sindsdien heeft niemand meer wat van hem vernomen.En alsof dit nog niet tragisch genoeg was, nam Jairos moeder op een dag de bus. Toen ze bij aankomst uit wilde stappen, trok de buschauffeur al op. Ze was nog niet helemaal de bus uit en kwam om het leven. Haar gezin bleef gebroken achter en in één klap waren haar kinderen wees. Hun oma, een zwakke vrouw van vijfenzeventig jaar oud, begon met het wassen van kleding en probeerde zo eten op de plank te brengen. Jairos broer en zus gingen niet naar school, maar namen de rol van ouders op zich. Jairo en zijn zusjes en broertjes probeerden op de markt groentes te verkopen in de hoop wat geld te kunnen verdienen. Het gezin kon nauwelijks in haar onderhoud voorzien in de daarop twee opvolgende jaren.Gelukkig werden hun lasten verlicht  met hulp van ICC. Op een dag hoorden de kinderen dat een dominee vanuit de  VS hen wilde bezoeken. Bij het beschrijven van deze ervaring, zeiden twee kinderen:”De dag dat de dominee kwam, was de dag die onze levens veranderde. Hij bracht ons niet alleen liefde en troost, maar zorgde er ook voor dat we weer naar school konden. Dit was de dag dat wij het gezicht van Pastoor Kenneth Fleck (mede-oprichter van ICC) voor het eerst zagen. Wij wisten dat wij die dag dat wij een vaderfiguur hadden. Een vader, die ons niet alleen financieel, maar ook emotioneel steunde. We gingen naar school en deden goed ons best op school, omdat wij nu iemand hadden, die in ons geloofde. Met trots vertelden we dat we een sponsor in het VS hadden. Ieder jaar wachtten we vol verwachting op onze vader Fleck, die ons cadeautjes en kleding bracht. Nu hadden we iemand die om ons gaf.”De royale steun van donoren en sponsors hebben het voor ICC mogelijk gemaakt om een enorm verschil te maken in het leven van deze kinderen, die nu volwassen zijn. Twee van Jairos broers zijn nu zelf dominee. Een andere broer is food engineer en een van zijn zussen is een verpleegkundige. Jairo is een accountant geworden. Het verhaal over dit gezin en ICC zou eenvoudig kunnen eindigen met “en ze leefden nog lang en gelukkig”, maar het verhaal gaat vandaag de dag nog door.In 2006 was het ICC project in El Salvador op zoek naar een ervaren financieel manager. De toenmalige directeur, Joel Reyes, zocht binnen de grenzen van de land. Joel had al enkele gesprekken gevoerd met enkele studenten van de universiteit, maar had zijn twijfel over de geschiktheid van iedere kandidaat. Dit was totdat er een doorverwijzing onder de aandacht van Joel werd gebracht. Het was een bericht van Dominee Fleck, die Jairo op deze manier onder de aandacht van Joel bracht. Dominee Fleck was ervan overtuigd dat Jairo de perfecte kandidaat voor de functie was. Jairo was per slot van rekening zelf ooit ook een ICC-kind geweest.Joel nam telefonisch contact op met Jairo, die op dat moment de financieel directeur van een Adventistische school in Colombia was. Na enkele minuten praten met Jairo over de functie, had Joel al vrij snel het idee dat Jairo inderdaad de geschikte kandidaat voor de baan was. “Wat ik hoorde, beviel me,” zei Joel over het gesprek met Jairo. “Hij was een ICC-kind en had ook nog eens een positieve referentie van dominee Fleck.” Nog tijdens het gesprek gaf Joel aan dat, gezien de hoge kosten, het niet mogelijk was om Jairo op sollicitatiegesprek te laten komen, maar dat de baan voor hem was, als hij deze wilde.

Jairo aarzelde geen moment en zei:”Als jij mij nodig hebt, zal ik voor jou komen werken.” Jairo vond het niet eng om in een nieuwe omgeving in een andere land te werken, noch maakte hij zich druk om de salaris, die hem geboden werd. Als ICC hem nodig had, zou hij alles doen om te kunnen helpen. Joel startte de verblijfprocedures om Jairo naar El Salvador te kunnen halen en het duurde niet lang voordat Jairo zich bij zijn ICC familie in El Salvador kon voegen.Joel maakte zich zorgen of Jairo zich wel thuis zou voelen. De vragen schoten door zijn hoofd. Zou de functie Jairo wel bevallen? Zou Jairo wel met de andere medewerkers kunnen samenwerken? Joel moest nog zien wat voor persoon Jairo was en hoe zijn persoonlijkheid in elkaar stak.Joel kwam er al snel achter dat Jairo echt uit ICC hout gesneden was. Volgens Joel bekijkt Jairo de financiën van ICC alsof het zijn eigen geld is. Hij is buitengewoon zuinig en denkt alleen aan het welzijn van ICC. Iedere kans om ook maar een dollar te besparen, pakt hij.Hoe langer Joel met Jairo werkte, hoe meer zijn vertrouwen in Jairo groeide. Joel merkt op, dat Jairo de soort man is, die je een pak geld kan meegeven in de wetenschap dat er geen misbruik van gemaakt zal worden.Naast zijn talent in het beheren van de financiële rekeningen van de ICC projecten heeft Jairo ook een positieve invloed op het leven van de kinderen. Door zijn eigen ervaringen kan hij makkelijker contact leggen met de oudere kinderen en met hen omgaan. Dit is zegen in hun leven.Jairos rol binnen ICC is de afgelopen jaren gegroeid. Naast de financiële management over de El Salvador project, is Jairo ook de interne toezichthouder en financieel adviseur van de spaanstalige projecten. Hij is al afgereisd naar de ICC projecten in Nicaragua, Guatemala (waar hij onder meer samenwerkt met Los Pinos en ICAP) en Mexico. Hij verricht in ieder project werkzaamheden om hun te helpen met het bijhouden van hun financiële administratie overeenkomstig de wetten van het land en de doelen en behoeftes van ICC. Een andere  taak die hij op zich heeft genomen, is het verzorgen van gestandariseerde computerprogramma’s voor de boekhouding  van de projecten. Ten slotte staat hij de financiële medewerkers met raad en daad bij in de vragen en problemen, die zich voordoen. Dit heeft enorm bijgedragen in de voortgang van alle betrokken projecten.Jairo is in 2009 getrouwd en in 2010 mochten hij en zijn vrouw het geluk van de komst van hun eerste kind ervaren.Jairo is een echte zegen voor ICC! Hij zet zijn door God gegeven talenten in om ICC kinderen in verschillende landen te helpen. De donaties en giften, die hij ooit als kind ontving, zijn gebloeid tot een overvloedige oogst waar hij en de kinderen de vruchten van plukken.

Het verhaal van Ernesto

Mijn ICC collega Joel Reyes is werkzaam op het hoofdkantoor van International Children’s Care in de VS. Voordat hij hier aan de slag ging, werkte hij 3 jaar als directeur van het ICC Kinderdorp in El Salvador. Regelmatig vertelt hij mij verhalen. Vandaag wil ik graag het verhaal van Ernesto met jullie delen.

Het verhaal van “Ernesto”

Door Joel Reyes

Het was een mooie en zonnige zondagochtend. Precies om 11.35 uur begon de grond te schudden. Op zichzelf was dit niet zo vreemd voor de bewoners van El Salvador, maar nu leek het alsof de grond voor altijd zou beven. Na ongeveer vijfenveertig seconden van hevige bevingen splitste de rand van de berg, waardoor een groot gedeelte van het dorp, dat aan de voet van deze berg lag, door een rampzalige aardverschuiving werd begraven. Hele gezinnen kwamen hierbij om het leven. Een van deze gezinnen was het gezin van Ernesto. Hij was nog een klein jongetje toen het gebeurde, maar herinnert zich deze tragedie nog als de dag van gisteren. Hij herinnert zich nog hoe hij door het puin op zoek was naar een bekend gezicht en niemand kon vinden. Uiteindelijk werd hij meegenomen naar een opvangcentrum voor vermiste kinderen in de hoop dat iemand naar hem zocht, maar niemand meldde zich. Nadat hij een tijdje in een overheidsinstelling was ondergebracht, kwam hij naar onze ICC  kinderdorp in El Salvador.

In 2005 ontmoette ik Ernesto toen ik de beheerder werd van het ICC kinderdorp waar Ernesto woonde. Hij was een stille jongen en kwam niet vaak in de problemen. Hoewel hij altijd behulpzaam was, was het overduidelijk dat Ernesto pijn leed. Vaak zat hij buiten en tuurde in de verte alsof hij ieder moment een verloren vriend verwachtte. Hij praatte met niemand over zijn verleden en leefde iedere dag in stilte. Na verloop van tijd raakte ik bevriend met Ernesto. We zaten vaak op een bankje bij het voetbalveldje te praten. Ernesto vertelde mij van alles en ik luisterde aandachtig. Hij praatte over zijn verleden en over zijn dromen voor de toekomst, maar nooit over zijn familie of de verwoesting door de aardbeving.

Naarmate Ernesto ouder werd, uitte hij zijn verlangen om te zoeken naar zijn familie. Hij praatte met het advies team en vroeg hun een familielid voor hem te vinden. “Er moet toch iemand daar buiten zijn, die familie van mij is?” zei hij dan. Onze maatschappelijke werker nam de taak op zich om naar overlevenden van de getroffen bergdorpjes te zoeken. De lange zoektochten leidden tot weinig hoopgevende berichten. Volgens gegevens van de overheid was er naast Ernesto slechts een overlevende. Een oude man, die voor de fatale aardbeving al was weggetrokken uit het dorp. De man leefde alleen en had geen familie. Ook hij was een eenzame man en miste ook al zijn familie en vrienden. We namen contact op met de oude man en vertelden hem over Ernesto. Op een dag kwam hij naar het kinderdorp om Ernesto te bezoeken. Ernesto was toen al een gezonde en sterke jongeman van negentien jaar oud. Hij herinnerde zich de oude man niet, maar dat maakte ook niets uit. Voor Ernesto was de oude man een draad naar het verleden en een vriendschap groeide. Onder begeleiding van ICC werd Ernesto een ijverige kleermaker. De kwaliteit van zijn werk was bekend en werd gewaardeerd door hen, die hiervan gebruik maakten.

Een van Ernesto’s grote zorgen was de vraag waar hij in de toekomst terecht zou komen. Als een klein vogeltje was hij bang voor de onbekende en oneindige lucht. Op een dag tijdens een van de bezoeken van de oude man, zei de oude man tegen Ernesto:”Ik heb zelf geen familie meer en mijn huis is te groot voor mij alleen. Weet dat als jij ooit een thuis nodig hebt, jij altijd bij mij terecht kan.” Ernesto geloofde zijn oren niet. Hoewel hij niet zijn familie vond, heeft God hem in genade een engel gestuurd. Iemand die van hem hield en om hem gaf.

Een paar dagen  later verhuisde Ernesto uit ons kinderdorp. De oude man wachtte in spanning op hem. Hij was heel lang eenzaam geweest en keek uit naar iemand om voor te zorgen. Ernesto startte een klein kleermakersatelier in het huis van de oude man en begon een nieuw leven.

Wij zijn God dankbaar en al onze donateurs, die het voor ons mogelijk maakt om kinderen zoals Ernesto een helpende hand te geven. Bid u alstublieft met ons mee dat de Here het toelaat om het kleine lichtje van hoop te laten branden, totdat Hij wederkeert.

 

Klanten supermarkt helpen bij IKN actie

Klanten supermarkt helpen bij IKN actie

De klanten van de Albert Heijn (Kort Ambacht) hebben afgelopen vrijdag 11 november hun steun verleend aan een actie van Internationale Kinderhulp Nederland. IKN vrijwilligers stonden de hele dag in de winkel en vroegen de klanten om een bijdrage in natura.

Mijn collega Kalin doet verslag:

Afgelopen vrijdag organiseerde IKN een familiedozen-actie in samenwerking met supermarkt Albert Heijn (Kort Ambacht) in Zwijndrecht.

Één van IKN’s vaste vrijwilligsters, Anja Bochanen, zorgde dat de klanten van AH een IKN boodschappenlijstje kreeg waar de producten (rijst, olie, meel en macaroni) op stonden die de klanten voor IKN konden inkopen.

De IKN stagiaire, Bruno de Jesus, had zijn twee vrienden, Chris Haard en Frendsel Oleana, meegenomen om een handje mee te helpen. De jongens stonden tegenover de kassa en namen de gedoneerde producten aan van de klanten. Uiteraard kregen de klanten ook een bedankje mee van de IKN vrijwilligers.

De dochters van Anja namen de shift van de jongens over.

Veel gestelde vragen waren: ‘Staan jullie hier morgen (Zaterdag) hier ook?’ en ‘Gaat het wel echt naar Roemenië?’

Deze vragen werden netjes beantwoord door de vrijwilligers.

Er zaten veel mooie momenten tussen zoals een vrouw die haar kar vol had met haar eigen boodschappen. Ze gaf één van de jongens 10 euro en vroeg hem vriendelijk om voor haar wat inkopen te doen voor dit geweldig doel. Of een man die alleen binnen kwam voor zijn lotto. Hij zag de IKN vrijwilligers daar staan en vroeg om  informatie. Hij ging naar huis, maar kwam daarna terug om IKN 6 flessen olie te doneren.

Sommige klanten namen het blaadje aan en liepen stug door. Maar leverden na het afrekenen een rijkelijk donatie in van de producten.

Die dag waren er ook veelal jongeren die voor 1 product de winkel ingingen. Zelfs zij droegen met hun kleine budget bij aan de familiedozen voor IKN. De waardering van zowel personeel als de klanten ging uit naar de jongeren die IKN steunden om een paar uur in hun vrije tijd in de AH te staan.

Resultaat aan het einde van de dag: ruim 18 overvolle verhuisdozen!

Volgend jaar wordt de actie weer herhaald.

Einde verslag

Morgen (dinsdag 15 november) gaan IKN vrijwilligers de producten verdelen over 300 familiepakketten. De dozen zullen volgende week getransporteerd gaan worden naar Roemenie. In het Oost Europese land ondersteunt IKN een kinderdorp en een nabijgelegen dorpje.

In het plaatsje, wat op ongeveer 60 kilometer van Boekarest ligt, leven 5000 mensen. Hiervan leeft 40% onder de armoedegrens. De hulpactie is te volgen via www.facebook.com/ikneendoelinbeweging.

Hout nodig voor Roemenie

Ijskoude winter in Roemenie

Denk u eens in dat u een kind in Roemenië bent deze winter.   Een kind dat alleen de kleren, die het draagt heeft om zich warm te houden. U heeft het zo koud dat u met uw buitenkleren aan gaat slapen, in elkaar gedoken onder een winterjas, bibberend van de kou ondanks uw wollen muts en wanten.

U heeft het zo koud dat u uw vingers aan de warmte van een 45 Watt-gloeilampje
probeert te warmen. U heeft het zo koud dat u de hele nacht niet kunt stoppen met beven.
Dat is hoe koud het ’s winters in Roemenië kan zijn als je geen verwarming hebt.
Dit is het koude, harde feit dat de weeskinderen en hun huisouders bedreigt in de drie kinderhuizen  in ons Roemeense kinderdorp: zij zullen binnenshuis blootstaan aan ijzige kou als wij er niet in slagen € 5.000 in te zamelen.

Er is per maand € 1.000 nodig om voldoende kachelhout te kopen om de kinderen tijdens de vijf lange en barre Roemeense wintermaanden warm te houden.

De nood voor kachelhout is hoog!

In Roemenie hebben wij, met de steun van Nederlandse donateurs,  in de steek gelaten en ouderloze kinderen liefdevol opgenomen en in onze harten gesloten. We hebben hun een veilig, warm en liefdevol thuis beloofd.  Liefde kunnen wij in overvloed geven!

Hoe kan het ook anders, als je met jonge kinderen als Marcus te maken hebt. Marcus
kwam bij ons als baby van een jaar. Zijn moeder was in de gevangenis beland en zijn vader had hem op de stoep van het ziekenhuis achtergelaten.

Marcus had het in zijn vroege kinderjaren emotioneel heel zwaar, maar dankzij onze liefdevolle aandacht gaat het nu prima met hem. Ik heb hem afgelopen zomer ontmoet tijdens mijn bezoek aan het kinderdorp.

Met plezier kan ik u melden dat hij het goed doet op school en zo de basis legt voor een succesvolle toekomst. Zijn vrolijkheid en levensvreugde zijn hartverwarmend.

Nu er weer een barre Roemeense winter voor de deur staat, hebben we een ander soort warmte nodig in het kinderdorp: kachelhout om de kinderen warm en veilig te houden.

Dat is de warmte waarvoor wij uw hulp vandaag nodig hebben!

Zoals Marcus en de andere kinderen u kunnen vertellen, kun je niet studeren – laat staan de lessen opschrijven – als je het zo koud hebt dat je trillende handen niet eens een pen kunnen vasthouden! En je kunt geen huiswerk maken als de inkt in je pen bevriest!

Marcus en zijn 24 broertjes en zusjes in ons Roemeense kinderdorp hebben dringend hulp nodig om deze winter warm te blijven. Voor de verwarming van de drie huizen en de kinderen zijn deze winter 20 vrachtwagens hout nodig. De kosten daarvan zijn € 5.000.

Help daarom alstublieft vandaag met een kachelhout-gift!

Een donatie kunt u overmaken naar:

56.56.51.366

t.n.v. Stichting Internationale Kinderhulp Nederland

o.v.v. 8036 hout voor Roemenie

2010 werkbezoek Roemenie

Eind 2010 bezocht ik ons kinderdorp in Roemenie.

Er waren toen net een aantal prachtige donaties binnengekomen om hout in te kopen.

Kindsponsors nodig in Roemenie en Guatemala

De laatste 2 weken zijn erg druk geweest. 14 dagen geleden was ik in Roemenie om het 20 jarig bestaan te vieren van International Children’s Care (ICC) Roemenie. Rick en Sharon Fleck , de ICC president en zijn vrouw, waren eveneens in Roemenie. Zij kwamen vervolgens naar Nederland om daarna weer door te vliegen naar de Democratische Republiek Congo. Voor mijn beeldvorming over de problematiek omtrent weeskinderen is het altijd goed om met Sharon Fleck te praten. Zij staat in direct contact met alle ICC projectleiders. Wekelijks voeren zij gesprekken over de voortgang van de kinderen. Tijdens deze gesprekken komt ook de situatie in het land aangaande de weeskinderen naar voren. Vandaag wil ik 2 landen belichten waar de problemen (nog steeds) erg groot zijn. Het gaat om Roemenie en Guatemala.

In Roemenie is ICC sinds 1991 actief. In die periode werden er veel baby’s direct na hun geboorte alleen (!) achtergelaten in de ziekenhuizen. Het is voor mij moeilijk voor te stellen, hoe een moeder 9 maanden haar kind draagt en het vervolgens moederziel alleen achter laat in een ziekenhuis. Het is voor mij nog moeilijker voor te stellen, dat anno 2011 nog steeds baby’s achtergelaten worden in Roemeense ziekenhuizen. En Roemenie behoort nog wel tot de Europese Unie.

In Guatemala wordt de situatie betreffende weeskinderen er helaas ook niet beter op. Tot enkele jaren geleden regelde ICC adopties vanuit Guatemala. Vele kinderen kregen een goed thuis in de VS en in Europa. Persoonlijk heb ik ook enkele van deze kinderen leren kennen. Door een wetsverandering kon ICC helaas geen kinderen meer adopteren. De regering van Guatemala wilde alleen nog maar met 5 grote organisaties werken. Deze verandering lijkt niet positief uit te werken. De regering kan op dit moment  de grote stroom aan wees- en in de steek gelaten kinderen niet aan. Uit nood heeft men nu van een oude jeugdgevangenis een weeshuis gemaakt. Hier bevinden zich momenteel 6 tot 8 honderd wees- en in de steek gelaten kinderen. Opgroeien in een voormalige gevangenis is geen goede situatie. ICC gaat daarom proberen om de komende maanden minimaal 10 kinderen op te vangen. Het liefst wil ICC nog meer kinderen opvangen, maar hier zijn wij als organisatie afhankelijk van kindsponsors. Mensen die het werk van ICC en IKN op de lange termijn willen ondersteunen.

Wilt u meer weten over het kindsponsorprogramma, klik dan hier: http://www.intern-kinderhulp.org/web%20documenten/kindsponsoring_brochure.pdf

Mocht u nog vragen hebben dan ben ik bereikbaar via 078-6200258 of lambro@intern-kinderhulp.org

Bedankt voor uw steun en het lezen van dit artikel.

Lambro Triantos

Directeur Internationale Kinderhulp Nederland

 

 

 

 

 

 

Viering 20 jarig bestaan

Op zondag 16 oktober vierde ICC Roemenië haar 20 jarig bestaan als organisatie. Hoewel het kinderdorp in 1998 pas startte, was ICC al vanaf 1991 actief in Roemenië. In de periode 1991-1998 werden er meer dan 1000 families geholpen met voedsel, kleding en financiële hulp. In 1998 werd er een start gemaakt met de bouw van het kinderdorp. Nu 13 jaar later staan er 3 huizen, een administratiewoning, een gastenverblijf, een administratiekantoor met een grote opslagruimte en er wordt een bakkerij gebouwd. Daarnaast is er een broeikas van bijna 200m2 en zijn er landbouwactiviteiten.

Tijdens de viering werd er stilgestaan bij de historie van het kinderdorp. Verschillende Roemeense mensen van de overheid en de kerk waren hierbij aanwezig. Deze personen waren ook aanwezig toen ICC in 1991 begon als organisatie. Zij hadden nooit durven dromen, dat er op een dag een kinderdorp zou staan zoals deze er vandaag de dag is. Sommigen hadden moeite om hun emoties te bedwingen en lieten hun tranen vloeien.

Ik vind het heel bijzonder om te zien hoe één grote bouwval zo omgetoverd is tot een prachtig kinderdorp, waar wees- en in de steek gelaten kinderen prachtige kansen krijgen op een beter bestaan. Het is voor mij dan ook een groot voorrecht om deel uit te mogen maken van een organisatie, die zich zo inzet voor deze kinderen.

De hulp, die vanuit Nederland is gekomen, heeft een grote bijdrage geleverd aan de opbouw. Het 1^ste en 3^de huis is gebouwd door Nederlandse fondsen. Hierbij werd IKN ondersteunt door het NCDO (een programma van het ministerie van buitenlandse zaken). IKN is ook heel dicht betrokken bij de bouw van de bakkerij. Het bedrijf Redevco Europe heeft hierbij de aanzet gegeven door een grote donatie. In samenwerking met ADRA Nederland zijn er meerdere mission trip groepen afgereisd om te helpen met de verbouwing. Meerdere Nederlandse bedrijven hebben giften in goederen gedoneerd. Het is goed om te zien, dat goederen die in Nederland niet meer bruikbaar zijn in Roemenië een 2^de leven krijgen.

De komende jaren wil ICC Roemenië proberen om de bakkerij af te ronden, zodat het kinderdorp zelfredzaam te worden. Via IKN zullen wij de sponsors in Nederland op de hoogte blijven houden van alle ontwikkelingen.

met een vriendelijke groet vanuit Roemenië,

Lambro Triantos

Directeur Internationale Kinderhulp Nederland

Hoe de kinderen zich ontwikkelen

In de afgelopen dagen vertelde Gabriela Costache, onze contactpersoon in Roemenie, mij verschillende verhalen over de ontwikkeling van onze kinderen. Ik zal er nu twee delen.

In de verhalen die ik nu ga vertellen, gebruik ik fictieve namen. Wij willen namelijk de privacy van de kinderen zoveel mogelijk beschermen. Dit is ook de reden, dat wij geen foto’s van onze kinderen plaatsen op internet.

Het eerste verhaal gaat over Gerald. Hij is 14 jaar en gaat sinds dit jaar naar de Adventistische middelbare school in Boekarest. De school is ongeveer 1 1/2 uur verwijderd van het kinderdorp en Gerald verblijft hier de gehele week. Hij is daar samen met nog 2 andere jongens van het kinderdorp. De kosten per maand voor studie en inwoning zijn  100 Euro. Het kinderdorp heeft een beperkt budget en kan nog maar net deze kosten dragen. Er is daarom geen ruimte voor zakgeld voor de jongeren.

Twee weken geleden vond Gerald een bedrag van 45 Euro. Zonder in de verleiding te komen, bracht hij dit geld direct naar de directeur. Hij wist al van wie het was. Degene die het geld had verloren, had zich al bij hem gemeld. Tijdens de avondwijding werd Gerald naar voren geroepen. De directeur vertelde aan alle jongeren het verhaal. Toen hij klaar was, ontving Gerald een geweldig applaus.

Toen ik het verhaal te horen kreeg van Gabi, was ik ontzettend trots en blij. De hulp die IKN geeft, gaat blijkbaar verder dan voedsel en goederen geven. De hulp die we geven, verandert de totale mens.

Dat de totale mens verandert, blijkt ook het verhaal van Markus.

Markus is 13 jaar en gaat naar school in het nabijgelegen dorpje. Tot enkele jaren geleden kon hij regelmatig boos en agressief zijn.  Hij sprak binnensmonds en was moeilijk te verstaan. Maar door de persoonlijke aandacht en liefde van een van de medewerkers veranderde Markus helemaal.

Afgelopen vrijdagavond waren we met z’n allen (alle 26 kinderen, ouders, begeleiders en buitenlandse gasten) aanwezig in huis nummer 2. De kinderen mochten vertellen wat ze voor goede daden hadden gedaan. Gerald , bescheiden als hij is, durfde niet te vertellen over zijn verhaal. Dus vertelde Markus het verhaal. Hij sprak als een jong volwassene. Hij was duidelijk en krachtig met zijn verhaal. Toen ik dit meemaakte, overviel mij opnieuw een gevoel van trots.

Ik ben God dankbaar voor deze ontwikkelingen in de levens van onze kinderen. Deze kinderen zijn wees of in de steek gelaten. Hun eigen families gaven niets om hen en hebben hen totaal verwaarloosd. Gelukkig bestaat er nog mensen in deze wereld, die wel om deze kinderen geven. Ik ben dankbaar voor de huisouders en overige begeleiders in het kinderdorp. Ik ben eveneens heel erg dankbaar voor alle sponsors, die dit werk mogelijk maken.

Lambro Triantos

Directeur Internationale Kinderhulp Nederland

Een Sabbatdag in het ICC Kinderdorp in Roemenie

Zondagmorgen 16 oktober 2011

Gisteren heb ik een prachtige sabbatdag gehad in het ICC Kinderdorp in Roemenie. Voor degene die niet bekend zijn met de Sabbat zal ik in het kort een uitleg geven. Volgens de Bijbel is de Sabbat de 7^de dag van de week. Dit is de dag, die God heeft geheiligd en uitgekozen als een dag van rust. Net als de medewerkers van het ICC Kinderdorp behoor ik tot de Kerk der Zevende Dags Adventisten en vieren wij de Sabbat. Tijdens de Sabbat is het voor ons gewoon om gezamenlijk naar de kerk te gaan.

Op ongeveer 2 kilometer van het ICC Kinderdorp ligt een klein kerkje waar we vanmorgen met de kinderen naartoe zijn gegaan. Het was een bijzondere bijeenkomst. Het kinderkoor heeft een aantal prachtige liederen gezongen. De president van onze wereldwijde organisatie, de heer Rick Fleck, vertelde over het ontstaan van International Children’s Care. N.a.v. een aardbeving in Guatemala (1976) besloot zijn moeder, Mevrouw Alcyon Fleck, in 1978 een kinderdorp te starten. Het kinderdorp bestond uit een tiental familiehuizen, een school en een kerk. Ze had bewust niet gekozen voor grootschalige weeshuizen. Alcyon was ervan overtuigd, dat kinderen individuele zorg en liefde verdienen. Al snel bleek deze vorm van kinderhulp een succesformule en werden er wereldwijd nog meer kinderdorpen gebouwd.

Kent Greve nam vervolgens het woord over van Rick Fleck. Hij was betrokken bij de aankoop van het stuk land waar het ICC Kinderdorp in Roemenie gebouwd zou worden. Het land wat werd aangekocht, was een voormalige kolchoz. In het voormalige communistische tijdperk was een kolchoz een verzameling van boeren, die gezamenlijk het land bewerkten. Begin 1998 stonden er een vijftal gebouwen, die al geruime tijd niet meer waren gebruikt en onderhouden. In de laatste 13 jaar zijn een aantal van deze bouwvallen omgebouw tot bruikbare gebouwen. Daarnaast zijn er 3 familiehuizen gebouwd, een administratiewoning en een gastenverblijf. Op dit moment wordt er een bakkerij gebouwd, die op termijn voor eigen inkomsten moet gaan zorgen.

Na Kent was ik zelf aan het woord. Namens de Europese kantoren en chapters (vrijwilligerskantoren) bedankte ik onze Roemeense vrienden voor de samenwerking. Ik benadrukte, dat wij als donateurs en sponsors ook veel van hen hebben ontvangen. Ik benoemde hierbij de vele vriendschappen, die onderling zijn ontstaan. En ik vertelde hen over de vreugde, die de Roemeense liederen ons hebben gebracht. Met name het Roemeens Kinderkoor, dat 2 jaar geleden in de Rotterdamse doelen optrad. De kinderen waren toen in Nederland ter gelegenheid van het 15 jarig bestaan van IKN.

Tot slot was het woord aan  Gabriela Costache. Gabi was de directrice, die aanwezig was bij de start van het kinderdorp. Momenteel is zij verantwoordelijk voor de bouw van de bakkerij en promoot zij het ICC Kinderdorp in Roemenie.  Zij vroeg alle medewerkers van het ICC Kinderdorp naar voren te komen. Zij staan in direct contact met de kinderen. Zij zorgen ervoor, dat ieder kind individuele aandacht en liefde krijgt. In mijn volgende blog zal ik 2 verhalen delen van kinderen, die door deze aandacht en liefde zijn veranderd.

In avond zijn wij gewoon om de Sabbat te sluiten. Dit werd gedaan met liederen , verhalen en een gebed. De kinderen zongen een viertal liederen en Sharon Fleck (de vrouw van Rick Fleck en hoofdverantwoordelijke voor het welzijn van de kinderen) vertelde een verhaal over een ander ICC Kinderdorp. Daarna was het bedtijd voor de kinderen en voor de volwassen tijd om nog wat na te praten.

Lambro Triantos

Directeur Internationale Kinderhulp Nederland

IKN volop in beweging

Het thema voor dit jaar is IKN een doel in beweging. En op dit moment van schrijven is IKN ook volop in beweging. Verschillende acties lopen er momenteel en daar wil ik u graag wat over vertellen.

De eerste actie die loopt is de schoenendoosactie 2011. Vorig jaar startte IKN met deze actie. Toen deden er o.a. 2 scholen mee, een dorpje in Limburg (Roosteren) en een aantal particulieren. Dit jaar loopt de actie boven verwachting. Er doen maar liefst 7 scholen mee, 2 kerken uit Belgie, particulieren en verschillende bedrijven. Een van de scholen komt helemaal uit Leeuwarden. Richard van der Pols onze IKN ambassadeur ter plekke komt de schoenendozen eind oktober naar Zwijndrecht brengen. In Roosteren doet er ook een school mee. Volgende donderdag gaan we daar de dozen ophalen. Hierbij zal zelfs een Limburgse Televisiezender bij aanwezig zijn. Het doel is om minimaal 450 gevulde schoenendozen naar Roemenie te sturen. Het lijkt erop, dat we dit doel gaan halen. Tegelijkertijd zullen er 225 voedselpakketten klaargemaakt gaan worden door vrijwilligers. Een aantal bedrijven hebben inmiddels al voedsel gedoneerd (o.a. groenten van HAK, erwten en macaroni). De goederen zullen half november op transport gaan richting Roemenie. IKN heeft dan namelijk een hulptransport gepland staan. IKN vrijwilligers zullen dan een vrachtwagen gaan vullen. Maar eerst zal er nog op 24 oktober een hulptransport naar de Dominicaanse Republiek vertrekken. De goederen staan al klaar in de loods. Dit zijn met name bouwmaterialen, kleding, speelgoed en voedsel.

Een tweede grote actie, die eraan zit te komen is een 24uur spinmarathon, die gehouden gaat worden bij Fit For Free in Zwijndrecht. Hoewel de promotieactie nog niet is begonnnen, hebben zich al meer dan 10 deelnemers zich spontaan aangemeld. Ondergetekende gaat proberen om de 24 uur vol te spinnen. Het zal geen gemakkelijke opdracht zijn, maar ik ga mijn best doen. Een IKN Kindsponsor heeft al toegezegd om ’s nachts mee te spinnen. Autorijschool Richting B is het eerste bedrijf, die gaat sponsoren. We hopen uiteraard, dat er meer gaan volgen. IKN ambassadeur Everon Jackson Hooi zal in de avonduren (van 20:00-22:00) ook meedoen. Binnenkort zal er meer informatie volgen aangaande deze actie. Mocht u alvast meer willen weten, mail mij dan op lambro@intern-kinderhulp.org.

Naast al deze acties is IKN ook in beweging om bedrijven en stichtingen te interesseren voor de bouw van een bakkerij (in Roemenie) en een middelbare school (in Congo). Meer informatie om deze projecten te steunen, zijn te verkrijgen via Meity Bodenstaff ( meity@intern-kinderhulp.org).

IKN wil graag laten weten waar zij mee bezig is. Daarom ook deze blog. Wanneer u dagelijks op de hoogte gehouden wilt worden, dan kunt u zich aanmelden via http://www.facebook.com/ikneendoelinbeweging.

Morgen vlieg ik naar Roemenie. Daar zal ICC Roemenie a.s. zondag het 20 jarig bestaan van haar organisatie vieren. Ik hoop op een goede internetverbinding, zodat ik u zondagavond op de hoogte kan brengen van deze viering.

met een vriendelijke groet,

 

Lambro Triantos

Directeur Internationale Kinderhulp Nederland